Als je onverklaarde pijn ervaart, is dat een teken dat er in je brein een misverbinding is gemaakt. Dit kan fysieke en emotionele oorzaken hebben dat er energie vast is gaan zitten en er teveel spanning in je lijf is gekomen. Het voelende stuk in je brein is als eerste aangelegd (je kon al voelen in de baarmoeder). Door het voelen, het meemaken van ervaringen ga je (later) conclusies trekken (met je denken) over hoe jij denkt dat het leven in elkaar steekt. En daar ga je dan naar handelen (uitingsvorm).
Als iemand je uit kan leggen waarom en met welk doel je voelen in kunt zetten in je helingsproces, dan geeft dat mentaal vertrouwen om het te willen onderzoeken. En omdat snappen jou veiligheid heeft gegeven in je leven tot nu toe, is dat een fijne ingang om mee te beginnen. Vanuit daar verzamel je de mentale moed om de rest van het proces in te gaan.
Je kent het waarschijnlijk wel, als je iets snapt, dan is het alsof er een ‘kwartje valt’, dat wil zeggen dat je, meestal opeens doorhebt wat er gaande is. En dat inzicht neem je dan mee vanaf dat moment. Inzichtgevende processen zijn meestal vrij snel. Daarom kunnen sommige mensen theorie ook makkelijk tot zich nemen.
Bij voelen is dat proces minder opeens en ook minder stabiel in het meenemen van de nieuwe ervaring. Je kunt ook niet in 1 x fietsen zonder te vallen of te slingeren. Nieuwe ervaringen (en daarmee nieuwe verbindingen in je brein) moeten ingetraind worden. Net als een spoor van een fiets in het zand, hoe meer er over hetzelfde spoortje gefietst wordt, hoe moeilijker het wordt om er dan nog net naast te gaan fietsen.
Uitpijnen (van emoties) en inslijten (van nieuwe verbindingen in je brein) vragen allebei tijd. Tijd en ook focus en discipline op juist het ongemakkelijke gebied, (anders had je het al gefixt). Je brein en je angstsysteem moeten het ook in stukjes aangereikt krijgen, anders slaan ze op hol en mis je je doel.
Mijn pijn werkt als motivator, daar waar ik het soms wil opgeven. Als ik het niet doe, weet ik zeker dat er in mijn pijnbeleving niks gaat veranderen. Dat snap ik, en zo spreek ik mijzelf toe om door te gaan in dit lastige en moedige proces. Wat gebruik jij als motivatie om uit te gaan pijnen en in te gaan slijten?